Wat ben ik aan het doen...

'Wat ben ik aan het doen?'
Vraagt facebook mij vaak... alleen niet altijd zin om daar antwoord op te geven. Het is alweer enige tijd geleden dat ik 'gewoon' even heb geblogd... veel te lang geleden eigenlijk... en het is zo leuk om te doen.

Tja, tijd... met de komst van het de kleine meid zijn mijn dagen snel gevuld en heb ik niet veel tijd om naast de 'moetjes' nog de 'extraatjes' te doen.

Op mijn vrije dagen geniet ik ontzettend van de leuke dingen die kleine meid en ik samen ondernemen. Begin van de maand zijn we voor het eerst samen gaan fietsen. Wat ontzettend leuk is dat toch! Ze geniet van alles wat ze ziet! Vogels, hondjes, kindjes...  Zitten we samen te zingen en te neuriën op de fiets. Ja, daar geniet ik ontzettend van op dit moment en dan is al het andere ook wat minder belangrijk he.

Maar nu ligt de kleine meid lekker te slapen, moe van een volle ochtend boodschapjes doen.
Toen ik deze ochtend met het pak perzik yoghurt in de hand stond voor het schap moest ik toch even een keer extra nadenken (er zitten wel erg veel toegevoegde suikers in zo'n pak!)... en ik hád toch echt gezien dat er weer verse aardbeitjes verkrijgbaar waren...
Dan maar een pak magere yoghurt mee en zometeen de boer op.

Al jaren halen we verse aardbeitjes bij de boer. Lekker vers van het land, gezonder kan het bijna niet. Naast aardbeitjes hebben ze nog meer: asperges, zeekraal, kersen. En vanaf dit jaar is het winkeltje zelfs uitgebreid tot een grote schuur vol verse groenten, fruit en kaas!

Heerlijk toch als dit uitzicht je voortuintje zou zijn!

Aardbeitjes gehaald en ze zijn vers voor de 'slacht'. Haha, vanavond moeten ze er aan geloven hoor, wat gaan wij van jullie genieten!

Afgelopen avonden heb ik even wat anders gedaan dan patchen of borduren.

Ik heb gehaakt.

Ja, ik haak.

Zo, het is eruit. Ik weet dat ik het altijd zei dat ik er niet aan zou beginnen, maar ik ben van mijn geloof af. En ik moet zeggen, nu ik heb ontdekt hoe leuk (en makkelijk) het is, kan ik je wel vertellen dat ik niet meer ga breien.
Die breinaalden kunnen van mijn part de wilgen in.

Waarom haken? Ik was even toe aan wat kleur in mijn leven. Poeh... klinkt zwaar. Maar soms heb ik deze uitspattende zijsporen even nodig om alles weer even creatief gezien op een rijtje te krijgen.

 

Op pinterest en via blogland een beetje gespeurd naar leuke patroontjes en na wat te hebben uitgeprobeerd kwam ik achter de leuke mandala patronen.
Bij Lucy van Attic24 heb ik (foto onder) de eerste 2 vandaan. Het schulprandje heb ik zelf toegevoegd. De meest rechtse mandala heb ik via Barbara van Made-in-K-town.

Na mijn eerste mandala gemaakt te hebben (middelste) vond ik het zo leuk om te doen dat ik het niet kon laten er nog meer te maken.

Op de achtergrond ben ik uiteraard ook nog wel lekker aan het patchen hoor. Maar soms heb ik daar 'gewoon' even geen zin in en moet ik even wat anders doen.
Komt wel weer...

Ik denk dat het bij mij nu meer het probleem is dat er TE veel ligt wat afgemaakt moet worden. Dan ga je denken wat je het eerste af zult maken en uiteindelijk doe je helemaal niets. Als ik dit 'geneuzel' gewoon even de ruimte geef om door te sudderen zul je zomaar zien dat ik binnenkort achterelkaar weer door kan gaan en lekker dingen aan het afmaken ben.

Gewoon ff lekker sudderen dan... En omdat er toch al zoveel ligt dacht ik, ach, kan er nog wel wat bij... Dit is een project wat al heeeel lang in mijn hoofd loopt te dolen.
Met de laatste bee 'alvast' (tja, je moet toch iets de schuld geven) een beginnetje gemaakt en de grote hexen uitgesneden. Dit is inclusief ruime naadtoeslag... rond iedere hex komt een rand van kleinere hexjes heen.

 

Tja, en als je dan toch 'alvast' maar bent gestart is het vast ook niet erg 'alvast' wat stofjes te selecteren voor de kleinere hexjes.

En zo staat mijn eerstvolgende randje alweer te wachten om binnenkort genaaid te worden...

Ah, ik hoor dat kleine meid wakker is...

Tot snel!
Marcha